Vandaag was het Internationale Vrouwendag en vond ook de jaarlijkse brunch Groen Gentbrugge-Ledeberg plaats. Ik combineerde de twee; 's ochtends naar de brunch en in de namiddag mee met de betoging in Gent. Hieronder kan je mijn speech voor de brunch lezen, waarbij ik onder meer enkele lokale heldinnen in de spotlights zette. #meervrouwopstraat

Over heel de wereld worden vandaag vrouwen, mama's, meisjes, oma's en tantes in de bloemen gezet. Die bloemen hoeven wat mij betreft niet, want ze zijn vaak een excuus om de volgende dag alweer met iets anders bezig te zijn. Nee, Vrouwendag is een dag waarop we beseffen dat het nog altijd nodig is om te vechten voor gelijke rechten en kansen voor iedereen, want:

• Over heel de wereld spenderen vrouwen 12,5 miljard uur per dag tijd aan werk dat niet betaald is: poetsen, zorgen voor kinderen, helpen bij een buur, zorgen voor ouders,...
• 1 op 3 vrouwen krijgt in haar leven te maken met seksueel, emotioneel of fysiek geweld. En Amnesty International kwam deze week met nog meer verontrustende cijfers: één op 5 Belgische vrouwen werd verkracht.
• Vrouwen werken ook vaak in onderbetaalde jobs met onregelmatige uren, zoals de zorgsector, de distributie of de schoonmaakindustrie.
• En in de politiek merk ik ook iedere dag, dat mijn collega's en mezelf extra hard moeten opboksen tegen vooroordelen, stereotypen en online haat.

In het parlement probeer ik daar iedere dag een verschil in te maken:

• Vorig jaar maakten we vaderschapsverlof voor zelfstandigen mogelijk en dit jaar ijveren we voor een optrekking van het geboorteverlof naar 25 dagen, want geboorteverlof zorgt in de eerste plaats voor meer gelijkheid tussen mannen en vrouwen, thuis en op het werk.
• Door ons oppositiewerk, en dan meer specifiek dat van Stefaan Van Hecke, komen er binnenkort 4 extra zorgcentra voor slachtoffers van seksueel geweld.
• En in de anti-discriminatiewetgeving zijn nu ook vaderschap & meemoederschap, borstvoeding en medisch geassisteerde voortplanting een discriminatiegrond.

Op lokaal niveau kunnen symbolische initiatieven, zoals straatnamen, dagelijks het verschil maken. In Gentbrugge is er bijvoorbeeld het Hélène Maréchalhof, genaamd naar Lène, een Gentse cabaretier en zangeres met een echte superster status in Gent begin vorige eeuw. Lène, eigenlijk Sidonie vvan Larebeke, was geboren en getogen in Ledeberg.

En in Ledeberg hebben we een Hannah Arendtstraat; naar de Amerikaans-Duitse politiek filosofe, en de nieuwe fietsbrug zal vernoemd worden naar Louisa d'Havé, een Gentse, jonge spionne tijdens WOI, ook gekend als agent 40B.

Maar mensen, twee straten (en binnenkort een brug)... dat is niet genoeg! Ik dook voor de gelegenheid eens in onze archieven, op zoek naar een vrouw die ook een straatnaam in onze gemeente verdient en botste op Yvonne Névejean, geboren en getogen in Gentbrugge. Yvonne was een echte heldin tijdens WOII: ze redde niet minder dan 4000 Joodse kinderen en werd door het Yad Vashem (de instelling voor de herdenking van de holocaust) erkend als rechtvaardige onder de volkeren. Zonder haar zou het aantal geredde kinderen in België veel lager zijn.

Kortom, het is duidelijk: als vrouwen stoppen, stopt de wereld. En daarom ga ik vandaag ook mee de straat op, want verandering gebeurt niet alleen in het parlement of de gemeenteraad. Samen betogen maakt ons sterker in deze strijd voor meer gelijke rechten. Straks om 13u op het Sint-Veerleplein: wie gaat er mee?