Fotocredit: J.Adriansens-2019

Het weekblad Humo publiceerde deze week een wansmakelijke uitspraak boven een artikel dat verslag uitbracht van enkele optredens op muziekfestival Pukkelpop. De titel was uiterst agressief naar dakloze mensen toe. Naar aanleiding hiervan, schreef Evita Willaert, schepen van Outreachend Werk, een opiniekstuk:

Grens bewaken

Ik heb getwijfeld of ik dit stuk moest schrijven. De uitspraak in Humo werd gepubliceerd maar ook (een volle dag later, na veel kritiek) gecorrigeerd, de twitterstorm is weer gaan liggen, ’t is gepasseerd. En moet je ronduit schandalige uitspraken blijven herhalen, met het risico dat ze nog meer aandacht krijgen? Als schepen van Outreachend Werk was het voor mij echter snel duidelijk: hier moet ik op reageren en de grens herbevestigen. Het is niet mogelijk om een grens op zo’n roekeloze wijze te laten aantasten en dat blauw blauw te laten.

De potentiële kracht van woorden mag niet onderschat worden.

Deze uitspraak ontmenselijkt, ze benadert daklozen als objecten. 

Evita Willaert, schepen van Outreachend Werk

Ja maar, Evita, het was bedoeld als grap, je ziet de humor er niet van in. Tja, wie kan dit humor noemen? Wat was er gebeurd: in een muziekrecensie werden Pukkelpop-concerten becommentarieerd waarvan de kwaliteit ondermaats werd bevonden. Om te benadrukken welke emotie die slechte concerten opwekten, stelde men dat men zin kreeg om “een dakloze in elkaar te slaan”. Hoe ondraaglijk stom moet je een muziekrecensie maken?

Naar beneden trappen

Ik hou van humor; een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. Ik begrijp ook het gebruik van stijlfiguren. De hyperbool benadrukt de overdrijving. Ik pas het zelf ook met plezier toe. Het geeft je mening of emotie extra nadruk. Ik ben ook mee met figuurlijke uitspraken. Wie zegt nooit eens dat hij zijn hand ervoor in het vuur zou steken of dat hij iemand “achter het behang zou plakken”. Maar hier betreft het een oproep tot zinloos geweld, ten opzichte van een uiterst kwetsbare doelgroep.

De potentiële kracht van woorden mag niet onderschat worden. Deze uitspraak ontmenselijkt, ze benadert daklozen als objecten. Ze worden ingezet als de boksbal voor een futiel probleempje van een festivalganger. Dit is haast letterlijk naar beneden trappen. Daklozen zijn vaak het slachtoffer van geweld, verbaal of fysiek.

Sprakeloos

Ze (over)leven in een wereld die hen vaker niet dan wel verwelkomt. Humor ten koste van anderen is moeilijk. Humor ten koste van mensen die zich niet kunnen verdedigen, maar die mogelijks agressie zullen ondervinden van deze uitspraak is ontoelaatbaar! Laat ons aan deze kant van de lijn blijven.

Toen ik deze kop zag, was ik sprakeloos van verontwaardiging. Dit is zo fout, zo mega-mega-fout. Daarom zocht ik woorden om de grens terug te leggen waar ze moet liggen. Woorden doen ertoe.

Meer informatie

Dienst Outreachend Werk Gent